آسیب شناسی روشهای تأمین مالی نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران «راهکارهایی جهت تغییر نظام تأمین مالی دولتی» |
کد مقاله : 1192-CNF-FULL |
نویسندگان |
عباس قربانی *1، شهربانو عابدیان2، فاطمه محمودی راد3، فاطمه حسینی4، محسن صحرانورد5 1خراسان جنوبی-آموزش و پرورش شهرستان درمیان 2معاون پرورشی آموزشگاه شهید حسن زاده قهستان استان خراسان جنوبی 3معاون آموزشی آموزشگاه شهید حسن زاده قهستان خراسان جنوبی 4دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند 5دبیر مدرسه شاهد پسران سربیشه |
چکیده مقاله |
آموزش و پرورش به عنوان زیر بناییترین نهاد در جامعه ، شرط اصلی و تردیدناپذیر توسعه همهجانبه کشور است. موضوع تأمین مالی آموزش و پرورش از جمله موضوعاتی است که در سراسر جهان با بحران جدی مواجه شده است، این بحران از یک سو بر اثر تقاضای فزاینده برای آموزش و از سوی دیگر به علت محدودیت عمومی منابع مالی در این بخش پدید آمده است. تأمین و جذب کمکهای مالی نظام آموزشی با توجه به نیازهای روزافزون و همچنین دامنه وسیع فعالیت آن، امری اجتنابناپذیر میباشد . سیاستگذاران، مدیران و افراد درگیر در آموزش، به دنبال روشهایی برای بهکارگیری منابع محدود، بهطور کارآمد و مؤثر به منظور شناخت و حل مشکلات در بخش آموزش و ارائه آموزش با کیفیت میباشند. تأمین مالی در نظام آموزش و پرورش کنونی ایران مبتنی بر اقتصاد دولتی و تفویضی بودجهای است. این مقاله به بررسی راهکار تأمین مالی نظام آموزش و پرورش ایران با تکیه بر اقتصاد ناحیهای کشور، توانمندی مدرسهای با اختیار آزاد در مدیریت منابع مالی مدرسه، بهبود اوضاع بودجهای با تعیین بار مالی آموزش هر فرد و بازگشت این هزینه توسط فرد آموزشدیده در طی مدت اشتغال وی ، پرداختهاست. نتایج حکایت از این موضوع دارد که تأمین مالی دولتی در نظام آموزش و پرورش ایران میتواند جای خود را به روشهای سرمایهگذاری با تأکید به اشتغال هر فرد و پتانسیل ناحیهای در تقسیمیندی کشوری بدهد. |
کلیدواژه ها |
تأمین مالی، نظام آموزش و پرورش، اقتصاد ناحیهای |
وضعیت: پذیرفته شده |